Na 3,5 dag alle uithoeken van MV te hebben bezocht, was het maandag tijd voor de Spaanse les. Na een korte doch blijkbaar afdoende taaltest in het weekend (lees: een “gesprekje” van een paar minuten) waren wij ingedeeld in niveau 1 en niveau 2.

Roel besloot toen per direct met zijn pre-teaching te stoppen, want omdat zijn niveau maar een hoger dan de mijne was, kon hij rustig aan beginnen. Roel zou les hebben met twee anderen en ik met eentje. Dus meteen lekker intensief aan de slag. En zo gebeurde het dat na vele dagen samen onze wegen zich op maandagochtend om 9:30 (uitslapen dus) scheidden…

Wanneer je graag praat (zoals ik) is er bijna niks ergers dan mensen die ratelen in een taal waar je maar weinig van snapt. Een van die ratelaars is Claudia, mijn juf. Met een en al hartelijkheid begroet ze me en met behulp van alle gebaren krijg ik een klein beetje het idee van wat ze me wil vertellen.

Het doet jullie misschien deugd om te lezen dat ik in het Spaans een ander mens ben. Namelijk meegaand en afwachtend. Mijn vocabulair beperkt zich namelijk met name tot veel ´uuuuhs´ die uiteindelijk maar opgevolgd worden door een haperende ´si´. Je begrijpt, die eerste minuten herkende ik mezelf niet meer.

Gelukkig duurde dit niet lang. Elk niveau duurt namelijk twee weken, en het geval wil dat Ola (mijn Noorse klasgenoot) al een week Spaans gehad had. Maar dankzij het feit dat er in de echte beginnersklas twee bejaarden zaten (lees: erg trage lessen) en het feit dat ik Nederlands was (lees: wij kennen onze talen) mocht ik het met Ola proberen.

So far gaat dat prima. Mijn klasgenoot is onder de indruk, want wanneer de juf aangeeft dat sommige Spaanse woorden of grammaticale constructies gelijk zijn aan die in het Duits of Frans, dan floep ik dat er natuurlijk even in de desbetreffende taal uit. En wanneer ik even zijn aantekeningen kijk en een Noors woord vertaal (puur toeval, want hetzelfde als een van de maximaal 10 zweedse woorden die ik ken) heeft ie het helemaal niet meer.

Helaas heb je er geen fluit aan, want hoe meer talen je een beetje kent, hoe meer je er van door de kluts kan raken. Zo begon ik vandaag tot tien in het Spaans te tellen, om vervolgens vanaf elf in het Frans verder te gaan. Leuk al die talen op school die je dus uiteindelijk maar half leert.

Dus Spaans is niet iets wat ik half wil leren. Niet in de laatste plaats omdat het zo handig is omdat ze het in zoveel landen spreken. Toch? Helaas gaat dat niet helemaal op, aangezien Spanje-Spaans weer iets anders is dan Latijns-Amerika-Spaans. Waar ‘ella’ in Spanje wordt uitgesproken als ‘elja’, is het hier dus ‘esja’. En dan veranderd er grammaticaal ook nog het een en ander en worden sommige zaken gewoon simpelweg niet gebruikt. Een klein voordeel is dus dat ik redelijk blanco de Spaanse taal leer en dus makkelijker overstap, waar Roel nu dus eerst weer alles moet gaan afleren. Hierover later meer…

Vooralsnog ben ik erg blij dat ik gewoon in de ‘tweede week’ mag instromen want ik kan het prima bijhouden. En hoewel Ola meer woordenkennis heeft pak ik het snel op en heb ik zeker niet het gevoel dat ik hem rem in zijn Spaanse ontwikkeling. Verder krijg ik natuurlijk een flinke berg huiswerk om een beetje bij te spijkeren, maar ook dat is te doen.

Eigenlijk had ik gedacht dat ik me dood zou gaan ergeren aan alle grammaticale regeltjes, maar stiekem vind ik het erg interessant om te zien hoe een andere taal is opgebouwd. Waarom ze bepaalde regels gebruiken om een taal te verduidelijken en hoe ze hier vorm aan geven. Dus het schrijven van zinnen waarbij er verschillende vormen van ‘zijn’ en ‘hebben’ gebruikt moeten worden zijn dus ook een interessant gepuzzel.

Verder is het vooral ook veel stampen, stampen, stampen. Gestamp van vandaag: getallen. De juf vond het maar karig dat ik alleen een beetje vlot tot tien kon tellen. Dus vandaag passeren alle interessante jaartallen de revue.

Ik zal jullie verder niet lastig vallen met alles wat ik al in twee dagen geleerd heb (Roel is onder de indruk), dus ik zal nog even uit de doeken doen hoe het met Roel in niveau 2 verliep.

Niveau 2 werd namelijk flink onderschat. Zijn klasgenoten zijn een Zweedse jongen (had al twee jaar zelf Spaans gestudeerd) en een Zwitsers meisje (bezwangerd door een Uruguayaan, en blijkbaar pik je dan ook wel het een en ander aan Spaanse taal op). Zo trof ik dus in de pauze een hoopje ellende aan die niveau 2 behoorlijk onderschat had. Waarschijnlijk terecht want vooralsnog weet ik niet hoe ik dat over twee weken zou moeten kunnen. Uiteraard is hij de uitblinker van de klas wanneer het gaat om (Spaanse, dus totaal niet relevante (in Zuid Amerika)) grammatica, maar in zijn klas wordt er ook door de klasgenoten flink in het Spaans gerateld (Ik blijf er bij dat het Portugees is // Roel).

Dus uiteindelijk hebben we allebei een flinke kluif aan onze lessen. Misschien maar goed ook want (Nederlandse instelling) hoe meer we leren, hoe meer waar we voor ons geld hebben. Dus de middagen brengen we door met hard studeren. Het is dag twee, dus dit enthousiasme wordt vast nog minder. Maar voor nu ziet het er goed uit.