Je kunt heel hoogdravend over reizen doen. Maar anno 2010 is reizen helemaal zo spannend niet meer. The road less traveled staat uitgebreid met do’s en dont’s beschreven in de Lonely Planet. En op elke ‘unieke’ plek kom je wel een grote reisorganisatie tegen die ook hen die niet maandenlang wegblijven de kans geven om het allemaal mee te kunnen maken. Met een paar drukken op je smartphone twitter je aan de hele wereld dat je de tango danst in Buenos Aires en de bijgeleverde foto levert een waarheidsgetrouwe afbeelding van jouw leven op precies dát moment.

Reizen doet iedereen. Dus kun je er maar beter jóuw reis van maken. Zeker als je lang van huis bent is van de ene spectaculaire plek naar het andere uitzinnig feest reizen feitelijk maar één ding: vermoeiend.

En dus is dit weekend niet gevuld met museumbezoeken en bijzondere stranden. We hoeven niet alles eruit te halen wat er in zit. Liever niet dit weekend. Dit weekend wordt reizen op onze manier.

Een weekend wat trouwens voor eeuwig lijkt te duren omdat het op vrijdagmiddag al om half twee begint met bijna 5 afleveringen van Spartacus. En ja, inderdaad. Daarvoor hóef je niet naar Uruguay. Maar het kan wel.

Vervolgens besluiten we om ook buiten even ons gezicht te laten zien. Niet te ver, een trip naar de McDonald’s schuin tegenover ons is ver genoeg. Moesten we daarvoor naar Uruguay? Ja, want hier hebben ze McFrappucino-met-dulce-de-leche. En vooral dat laatste maakt het heel “Uruguayverantwoord”. Dit is eigenlijk gewoon een exotisch culinaire uitspatting.

We waren al weer voor de tv beland, maar een luid getrommel lokte ons naar buiten alwaar een complete sambaband zich schuin voor de deur stond uit te leven met een hoop kabaal en veel gedans. De heren met trommels, omdat ze er zin in hadden. De minderjarige meisjes in stringbikinis vol veren, waarschijnlijk omdat ze vergingen van de kou. En zo blijkt dat je niet altijd in je Lonely Planet hoeft te kijken waar ‘the action’ is, want soms staat het gewoon voor je deur herrie te maken terwijl je Two and a half men aan het kijken bent.

Daarna maakte Roel popcorn. In Nederland heb je daar van die handige zakjes voor waar het zout –ofwel de suiker- al in zit. Maar als die-hard reizigers doen we dat hier gewoon met… maïs! Wie had dat gedacht. Het maken van popcorn is een avontuur op zichzelf.

Zaterdagochtend begon met nog wat Spartacus en (ik durf het haast niet te typen, er is ook nog een behoorlijk substantieel deel van de ochtend opgegaan aan een één tegen één puzzlebubble-tournament, wat een reizigers zijn wij he).

Om 13u bedachten we dat we misschien toch maar even naar buiten moesten. Om onze wandeling reisverantwoord te maken zijn we empanadas gaan halen bij La taberna del Diablo (zie ook ‘tips’). En ook de churros die we daarna op de kermis verorberden gaven onze wandeling een Uruguayaans gevoel. Tussendoor hebben we nog uiterst toeristisch in een park liggen hangen. Wij in korte broek en t-shirt. De locals in winterjas met hier en daar een sjaal. Integreren doen wij alleen als het logisch is.

Ik zie jullie denken: luie donders, een beetje tv kijken en oliebolvarianten (zo kun je zowel empanadas als churros het beste omschrijven) vreten. Maar niks is minder waar, want we zijn dit keer weer een strandje verder gelopen, waardoor we uiteindelijk zo tegen 7en thuiskwamen met boodschappen en een kleine 20 km in de benen. In mijn geval op teenslippers (Roel op zijn reisverantwoorde sandalen die hij alleen draagt op lange reizen)!

Na al dit toeristische geweld hebben we snel een zak chips opengetrokken en de tv aangezet. De vitamineverantwoorde zelfgemaakte appelmoes lag helaas te verbranden in het pannetje…

Vanochtend kreeg ik ontbijt op bed en heb ik schaamteloos nog een uur liggen lezen alvorens me met slaapzak en al richting de tv te begeven. En ja, een tv heb ik thuis ook. Maar deze zend 24/7 standaard 6 films tegelijk uit en ze doen er niet moeilijk over om vanaf 6 uur ’s ochtends werkelijk alle sitcoms en politieseries uit te zenden. En nee, dat heb ik niet in Nederland (Tellsell & koffietijd). En uiteraard lezen we bij alle series braaf de Spaanse ondertitels mee om dit hele gebeuren volledig voor onszelf te kunnen verantwoorden.

Inmiddels is het bijna 15u en aangezien Battlestar Galactica zojuist is begonnen zal het vandaag ook wel geen reisverantwoorde dag gaan worden. Maar we hebben de tijd en we komen hier naast het reizen ook voor onze rust. En heerlijk rustig dat is het.

Volgende week de laatste Spaanse lessen en daarna gaan we er met zware tassen weer tegenaan. For now, duik ik in mijn slaapzak achter de tv met een boek. Misschien bakken we zelfs nog wel wat popcorn!