• Hoogtepunt: Het was geweldig om zo intensief een nieuwe taal te leren in een stad die al snel als ‘thuis’ voelde. Punta del Diablo en Cabo Polonio, strand zoals strand bedoeld is (zonder veel fratsen dus). De pauzes op de talenschool waar we in elke denkbare taal met elkaar spraken, behalve in het Spaans (de leraren ten spijt).

• Dieptepunt: De door de Spaans school georganiseerde speurtocht door de stad (waar Roel wijselijk niet aan mee deed) waarbij ik de hele tijd het woord moest doen en de rest als lammetjes achter me aanliep of op mysterieuze wijze verdween. Uiteraard hebben we wel gewonnen.

• Must-see: Montevideo is misschien niet de eerste keus om te bezoeken, maar als je in de buurt bent mag je het eigenlijk niet missen. Het is een ontzettend leuke stad om gewoon te ‘zijn’. Niet veel fratsen, maar wel bomvol met leuke pleintjes, straatjes, parken en natuurlijk de Boulevard waar de Montevideanen graag gebruik van maken. En een grote plus is het gebrek aan toeristen. Je wordt simpelweg nergens lastig gevallen door mensen die je van alles willen aansmeren (ook omdat 98% van alle mensen in Uruguay “blank” is (maar niet blond)).

• Skip-it: Ga niet naar Punta del Este. Een strand met veel hoogbouw. Het mist elke vorm van charme, ja er is een strand, maar verder zijn er alleen maar winkels (niet van die gezellige) en vast veel uitgaansgelegenheden. Dus laat ik mezelf verbeteren… Voor de Costa del Sol gangers onder ons: GAAN! Je vermaakt je vast prima!

• Hadden we maar: Niks eigenlijk. We hadden vast nog veel meer kunnen bekijken. Maar na 5 dagen per week studeren hadden we niet veel behoefte om elk weekend een lange trip te maken. En veel dingen kunnen we in andere landen ook nog doen, dus een beetje prioriteiten stellen af en toe.

• Leuke mensen: De meeste leerkrachten op de talenschool:

Claudia: Mijn juf gedurende zes weken. Met engelengeduld omdat ik vooral veel praatte maar grammaticaal een drama was. Ik bewonder iedereen die vier weken lang 15 uur per week één op één met mij wil praten, desnoods in een andere taal.

Gaston: De laatste meester van Roel (hij heeft er drie versleten). Vooral een groot fan van de youtube filmpjes met doldwaze Spaanse liedjes (Borracho pero con flores!). Zeker de meest lawaaierige van het stel, maar zelfs in het lokaal ernaast kon ik horen dat het gezellig was.

De mede-studenten:

Helen: Britse die met haar vriend twee jaar de wereld rond aan het reizen is. De grammatica had ze inmiddels opgegeven, maar dat weerhield haar niet om toch zoveel mogelijk Spaans te praten en zo per ongeluk haar (veel oudere) Uruguayaanse portier de liefde te verklaren.

Haar vriend Tony mag hier ook niet ontbreken. Gaf na twee weken de brui aan de lessen en leert zijn Spaans terwijl hij aan het vissen is. De twee samen bleken geweldige gespreks- (en bier!) partners te zijn, en kwamen met gelijkwaardige reisverhalen. Misschien dat we ze later nog ergens tegen komen.

Bill: De leraar uit Seattle die na maanden les nog steeds aan alle kanten door alle nieuwkomers werd ingehaald. Maar chapeau voor hem, want deze 60+er liet wel voor enkele maanden zijn familie achter om dit avontuur aan te gaan. Bill’s opschrijfboekje bevatte naam en kernwoorden van alle studenten die hij de afgelopen maanden ontmoet had en bleek meer dan eens heel handig. Daarnaast was hij een groot fan van de Dutch en in het bijzonder de Dutch Dress.

Yanna a.k.a. Dulce de Leche: Vers van de middelbare school om acht maanden Spaans te leren in Montevideo. Haar fascinatie voor eten in het algemeen en dulce de leche in het bijzonder nam gedurende de weken bizarre vormen aan.

Pascalle: Bezwangerd door een Uruguayaan waren lessen Spaans toch wel een must. Alleen met acht maanden zwanger de Spaanse verleden tijden stampen is toch niet de meest ideale combinatie.

Rita: 53 jaar en streetwise. Heeft de halve wereld gezien, maar is nog fit genoeg voor de andere helft. Weet de leukste kleine concerten te vinden en haar appartement was beeldig (met zeemeermin). Liep heel stoer Montevideo’s 10k.

• De Napoleon’s: Napoleon uiteraard. Het straatjongetje dat ons met stenen wilde bekogelen was ook niet zo aardig, maar vooral zielig. Daarnaast was Roel (en meerderen met hem) niet zo gecharmeerd van zijn tweede leraar.

• Dit nemen we mee: Een heleboel nieuwe Spaanse woorden en hopelijk ook alle grammatica.

• Vervoermiddel: Lopen, lopen, lopen. Vrijwel elke dag toch wel een kilometer of vier, met uitschieters naar 20 of 25. Voor langere afstanden de bus.

• Verrassendste item uit de supermarkt: De yoghurt en melk in zak was erg bijzonder. Elke ochtend weer lekker knoeien met wasknijpers.

• Culinair hoogtepunt: Empanada’s PUNT Taberna del Diablo had tig verschillende smaken, maar wij bleven redelijk trouw aan de kaas&olijven en de apfelstrudel. Delicious!

• Culinair dieptepunt: De ananas en druiven Mentos.

• Nederlandse zwakte: Elke donderdagavond stond de MacAir te laden zodat we geen moment van Expeditie Robinson hoefde te missen. En wegens slecht internet ging dat op slechte dagen in 25 korte stukjes. Maar de echte zwakte is natuurlijk dat bovenstaande ook voor Oh Oh Cherso geldt… We gaan onze oudste dochter Gerrit noemen. ;)

• Min: Al op het vliegveld van Montevideo (dag 2) was ons rode kussentje (steun en toeverlaat tijdens de verschrikkelijke Iberia vlucht) verdwenen (hebben we waarschijnlijk zelf laten vallen). Enkele weken later was Roel’s thermosfles opeens verdwenen uit de keuken.

• Plus: De thermosfles is uiteraard vervangen (Roel + koffie = real love).

• Gelezen boeken: 3,5 (plus 2,5 Spaanse readers!)

Extremely loud and incredibly close, Jonathan Safran Foer

Keeper of the bride,

Tess Gerritsen Backpack,

Emily Barr Past Imperfect,

Julian Fellowes (eerste helft)